جنگل های انبوه، باغ های پر از میوه، رودخانه های گاه خروشان، آبشارها، چشمه سارها، تپه های باستانی، نمادهای زیبا، کوه های بلند و آب و هوای دلپذیر همه در جاده چالوس جمع آمده اند تا آن را به یکی از چند جاده بسیار زیبای جهان تبدیل کنند؛ جاده یی که برخی آن را اولین و برخی دیگر تا چهارمین جاده زیبای دنیا نام داده اند،
حداقل مسلم است که یکی از چهار جاده زیبای جهان به شمار می رود. این جاده شهر کرج در استان تهران را به چالوس در کرانه دریای خزر وصل می کند و به شکل اتومبیل رو امروزی بیش از ۸۰ سال قدمت دارد.
تا اواخر دوره قاجار اصلاً جاده کرج- چالوس وجود نداشته و تنها یک مسیر خاکی و مالرو، راه دسترسی به روستاهای این منطقه را تشکیل می داده اما به گونه یی نبوده که ارتباط دهنده شمال و جنوب کشور باشد. این جاده در سال ۱۳۱۲ مورد بهره برداری قرار گرفت. از این زمان به بعد انواع رستوران ها و واحدهای اقامتی و پذیرایی در کنار این جاده شکل گرفت و با ساخت سد امیرکبیر (سد کرج) در سال ۱۳۴۰ به جاذبه ها و زیبایی های این جاده افزوده شد و در اندک زمانی این جاده به یکی از تفریحگاه های مهم گردشگری ایران تبدیل شد.
به نقل از گفته های شفاهی از مردم قدیم، کارگران را برای کندن این تونل در دل کوه (چون کندن تونل کندوان که آن هم بدون تجهیزات کار بسیار سخت و دشواری بود) با یک سکه پنج ریالی که در آن زمان ارزشمند بود تشویق می کردند. تونل کندوان در اردیبهشت ماه سال ۱۳۱۴ شمسی ساخته شده و تونلی است به مسافت یک هزار و ۸۸۶ متر و عرض پنج الی هفت متر و ارتفاع شش متر که کار ساخت آن چهار سال طول کشید و در سال ۱۳۱۸ به بهره برداری می رسد که البته طی سال های گذشته با زحمت بسیار بر عرض آن افزوده شد.
این جاده قطر رشته کوه های البرز را می پیماید. برای ساخت این جاده تونل ها و پل های طولانی بسیاری ساخته شده که با توجه به زمان ساخت آنها کار و رنج زیادی لازم داشته است. بیشتر سفرهای گردشگری مردم تهران به کرانه های دریای خزر به ویژه در تابستان از طریق همین جاده صورت می گیرد اما به علت اینکه طراحی آن در گذشته انجام گرفته است، برای سرعت های بالا مناسب نیست.
نظرات شما عزیزان: